Month: October 2021

4.1. Տրամվայը շարժվում է 36 կմ/ժ արագությամբ: Այդ արագությունն արտա- հայտեցե՛ք մետր- վայրկյաններով (մ/վ):
10մ/վ

4.2. Ճանճը թռչում է 18 կմ/ժ արագությամբ: Այդ արագությունն արտահայտեցե՛ք սանտիմետր- վայրկյաններով (սմ/վ), մետր-վայրկյաններով (մ/վ):
5մ/վ, 30.000սմ/վ

4.3. Առաջին, երկրորդ և երրորդ տիեզերական արագութ- յունները (այն արագությունները, որոնցով շարժվող մարմինը կարող է դառնալ համապատասխանաբար Երկրի, Արեգակի արբանյակ, դուրս գալ Արեգակնային համակարգից) հավա- սար են 7,9 կմ/վ, 11,2 կմ/վ և 16,7 կմ/վ: Այդ արագություններն արտահայտեցե՛ք մետր-վայրկյաններով (մ/վ) և կիլոմետր- ժամերով (կմ/ժ):
7900մ/վ, 28.440կմ/ժ

4.4. Բեռնատար ավտոմեքենայի առավելագույն արագու- թյունը 120կմ/ժ է, մարդատարինը` 160կմ/ժ, սպորտային մեքենայինը` 450կմ/ժ: Այդ արագություններն արտահայտե՛ք մ/վ-ով: 
100/3մ/վ, 400/9մ/վ, 125մ/վ:

4.7. Գրե՛ք նկարում պատկերված կենդանիների անուն- ները՝ նրանց շարժման արագության աճման կարգով: Խխունջ – 1,4սմ/վ Թիթեռ – 8 կմ/ժ Կրիա – 6մ/ր Շնաձուկ – 500 մ/ր Ծիծեռնակ – 17,5մ/վ Որսորդական շուն -1600սմ/վ Փիղ 1000 – սմ/վ Վագրակատու – 30մ/վ Ջայլամ – 80կմ/ժ

4.8. Հաշվե՛ք 3 ժ-ում 21 կմ ճանապարհ անցած դահու- կորդի արագությունը: 
V=21/3=5կմ/ժ:

4.9. Ավտոտեսուչը չափեց, որ ավտոմեքենան 4 վ-ում անցավ 120 մ: Ճանապարհի այդ տեղամա- սում երթևեկության արագությու- նը չպետք է գերազանցի 80կմ/ժ-ը: Գերազանցե՞լ էր արդյոք վարորդը սահմանված արագությունը:
Այո, գերազանցել է։

4.12. Մարզիկը խաղադաշտի շուրջը 50 վ-ում մեկ պտույտ կատարեց: Որքան է նրա արագությունը, եթե խաղադաշտի պարագիծը 360 մ է:
7.2մ/վ։

4.13. Սևանա լճի առավելագույն երկարությունը (հյուսիս-արևմտյան Ծովագյուղ ափից մինչև հարավ- արևելյան Ծովակ ափը) 75 կմ է: Այդ հեռավորությունը մոտորանավակն անցավ 45ր-ում: Որքա՞ն է մոտորա- նավակի արագությունը:
V=75/45=15/9=5/3կմ/ր։

4.21. ՄԻԳ 29 կործանիչը 2450 կմ/ժ արագություն է զարգացնում: Որքա՞ն ճանապարհ նա կանցնի 3,5 ժ-ում:
8575 կմ

Գաբրիել Գարսիա Մարկես. «Նամակ մահվանից առաջ»

Եթե Աստված գեթ մի պահ մոռանար, որ ես միայն կտորե խամաճիկ եմ և ինձ կյանքի մի պատառիկ նվիրեր, այդժամ ես երևի թե չէի ասի այն ամենն, ինչ մտածում եմ, բայց հաստատ կմտածեի այն ամենն, ինչ ասում եմ: Ես իրերը կգնահատեի ոչ թե ելնելով նրանց գնից, այլ նշանակությունից:

Ես ավելի քիչ կքնեի, ավելի շատ կերազեի` հասկանալով, որ ամեն րոպե, երբ մենք փակում ենք աչքերը, կորցնում ենք լույսի վաթսուն վայրկյան: Ես կքայլեի, քանի դեռ մյուսները կանգնած են, չէի քնի, քանի մյուսները քնած են: Ես կլսեի, երբ մյուսները խոսում են և կվայելեի շոկոլադե պաղպաղակի հիանալի համը:

Եթե Աստված ինձ կյանքի մի պահ էլ պարգևեր, ես ավելի համեստ կհագնվեի, կպառկեի արևի շողերի տակ և նրա ջերմությանը ի ցույց կդնեի ոչ միայն մարմինս, այլև` հոգիս: Տեր Աստված, եթե ես սիրտ ունենայի, ես կգրեի իմ ամբողջ ատելությունը սառույցի վրա և կսպասեի մինչև դուրս գա արևը:

Ես կնկարեի Վան Գոգի երազով Բենեդետտիի պոեմի աստղերի վրա և Սերրատի երգը սերենադի պես կնվիրեի լուսնին: Ես արցունքներով կջրեի վարդերը, որպեսզի զգամ նրանց փշերի ծակոցների ցավը և թերթիկների համբույրը:
Տեր Աստված, եթե ես կյանքի ևս մի պատառիկ ունենայի, ոչ մի օր չէի անցկացնի` առանց ասելու իմ սիրած մարդկանց, որ ես նրանց սիրում եմ:
Ես կհամոզեի ինձ թանկ յուրաքանչյուր մարդուն իմ սիրո մեջ և կապրեի` սիրահարված…սիրուն: Ես կբացատրեի բոլորին, ովքեր մոլորության մեջ մտածում են, թե դադարում են սիրահարվել ծերանալուն զուգընթաց, որ ծերանում են այն ժամանակ, երբ դադարում են սիրահարվել:
Երեխային ես թևեր կնվիրեի, բայց կթողնեի, որ ինքնուրույն սովորի թռչել:
Ծերերին ես կհամոզեի, որ մահը ծերության հետ չի գալիս, այլ մոռացության:
Ես ձեզանից այնքան բան եմ սովորել, մարդիկ, ես հասկացել եմ, որ ամբողջ աշխարհը ուզում է ապրել սարերում, չհասկանալով, որ իրական երջանկությունը սարը բարձրանալու մեջ է:
Ես հասկացել եմ, որ այն պահից, երբ նորածինը իր փոքրիկ բռունցքում սեղմում է հոր մատը, այլևս երբեք այն բաց չի թողնի: Ես հասկացել եմ, որ մեկը մյուսին բարձրից նայելու իրավունք ունի միայն այն ժամանակ, երբ օգնում է նրան բարձրանալ:
Այնքան բան կա, որ ես դեռ կարող էի ձեզնից սովորել, մարդիկ, սակայն սովորածս ինձ դժվար թե պետք գա, որովհետև երբ ինձ դնեն այդ ճամպրուկի մեջ, ես, ցավոք սրտի, արդեն մահացած կլինեմ:
Միշտ ասա այն, ինչ զգում ես և արա այն, ինչ մտածում ես:
Եթե ես իմանայի, որ ես այսօր քեզ վերջին անգամ եմ տեսնում քնած, ես քեզ պինդ կգրկեի և կաղոթեի Աստծուն, որ ինձ քո պահապան հրեշտակը դարձնի:
Եթե ես իմանայի, որ այսօր վերջին անգամ եմ տեսնում, թե ինչպես ես դուրս գալիս դռնից, ես քեզ կգրկեի, կհամբուրեի և նորից կկանչեի, որպեսզի ավելին տամ: Եթե ես իմանայի, որ քո ձայնը վերջին անգամ եմ լսում, կձայնագրեի ամենն, ինչ ասում ես, որպեսզի էլի ու էլի լսեմ, անվերջ: Եթե ես իմանայի, որ սրանք վերջին րոպեներն են, որ ես քեզ տեսնում եմ, ես կասեի. «Սիրում եմ քեզ» ու հիմարի պես չէի մտածի, որ դու դա գիտեիր:
Միշտ կա վաղը և կյանքը մեզ ամեն ինչ ուղղելու ևս մեկ հնարավորություն է տալիս, սակայն եթե ես սխալվում եմ և այսօրը այն ամենն է, ինչ մեզ մնացել է, ապա ես կուզեի քեզ ասել, թե ինչքան ուժեղ եմ քեզ սիրում ու որ երբեք չեմ մոռանա քեզ: Ոչ պատանին, ոչ ծերը չեն կարող վստահ լինել, որ իրենց համար վաղը կգա:
Այսօրը կարող է լինել վերջին օրը, որ դու տեսնում ես սիրելիներիդ: Այնպես որ մի սպասիր ինչ-որ բանի, այսօր արա այն, ինչ մտածել ես, որովհետև եթե վաղը երբեք չգա, դու կափսոսաս այն օրվա համար, երբ ժամանակ չգտար մեկ ժպիտի, մեկ անգամ գրկելու, մեկ համբույրի համար, երբ դու չափազանց զբաղված էիր` վերջին ցանկությունը իրականացնելու համար: Ոգևորիր հարազատներիդ, շշնջա նրանց ականջին, թե ինչքան պետք են նրանք քեզ, սիրիր նրանց և գուրգուրանքով վարվիր, ժամանակ գտիր, որ ասես «կներես», «խնդրեմ», «շնորհակալություն» և սիրո այն բոլոր բառերը, որ գիտես:
Ոչ ոք քեզ չի հիշելու մտքերիդ համար:
Աստծուց իմաստնություն և ուժ խնդրիր, որ ասես այն, ինչ զգում ես:
Ցույց տուր ընկերներիդ, թե ինչ կարևոր են նրանք քեզ համար:
Եթե դու չասես այդ ամենը այսօր, վաղը կլինի նույնը, ինչ երեկ:
Եվ եթե դու չանես դա երբեք, ոչինչ նշանակություն չի ունենա:
Իրականացրու երազանքներդ: Այդ պահը եկել է:

Իմ կարծիքով հեղինակը ուզւոմ եր ասել, որ ինչքանել ժամանակ ունենա ապրելու մեկե դա չի հերիքի, որ իր բոլոր հարազատներին ասի, որ սիրում է իրենց և, որ կուզենար ավելի շատ ժամանակ անցկացնել իրենց հետ:

1.Կազմեցե’ք  3-ական բառ հետևյալ նախածանցով  և վերջածանցով.

մակ- մակերես, մակերևույթ, մակբայ

ստոր- ստորակետ, ստորգետյա, ստորջրյա

այգեպան, պառտիզպան , ձիապան -պան

մրցանակ, ժամանակ, ճոճանակ -անակ

2․Տրված բարդ բառերի  առաջին արմատով կազմիր նոր բարդ բառեր՝ այն դարձնելով վերջին բաղադրիչ։ 

ծաղկաթերթ — արևածաղիկ

գրամեքենա — մատենագիր

թղթատար — ստվարաթուղթ

գունանկար — մարմնագույն

ախտահարել — թոքախտ

սիրահոժար — բանասեր

խաղահրապարակ — թղթախաղ

թվաքանակ — բազարաթիվ

տիրացու — տերտեր

հուսախաբ — բարեհույս

3․Բառակապակցությունները գրիր մեկ բառով․

Խոտ ուտող — խոտակեր

կյանք սիրող — կենսասեր

հեքիաթ ասացող — հեքիաթասաց

մարդկանցից խուսափող — մարդախույս

նրբորեն հյուսված — նրբահյուս

դրամ շորթող — դրամաշորթ

ինքն իրեն մոռացած — ինքնամոռաց

սակավ խոսող — սակավախոս

լայն փողքերով — լայնափողք

խորշոմներով պատված — խորշոմապատ

Միավոր ժամանակում անցած ճանապարհը կոչվում է արագություն։Մարմնի ինեռտության աստիճանը կոչվում է զանգված։Իմպուլսը դա մարմնի զանգվածի և արագության արտադրայլն է ։p=m* vՓոխազդեցությունը դա մեկից ավելի մարմիների փոխադարց ազդեցությունն է ։Երկու առարկա փոխազդեցությունից առաջ և հետո պահպանում են իրենց իմպուլսների գումարը։բանաձև m1v1+m2v2=m/v1’v2

Комитас – Согомон Геворкович Согомонян – родился 26 сентября 1869 года в Анатолии (Турция), в городе Кутина (Кетайя). Его отец – Геворк Согомонян – был сапожником, в то же время он сочинял песни и обладал красивым голосом. Яркими музыкальными способностями отличалась также мать композитора – Тагуи, которая была ковровщицей.
Безрадостным и полным лишений было детство Комитаса. Он потерял мать, когда ему еще не было и года. Из-за занятости отца заботу о ребенке взяла на себя бабушка. В 7 лет Комитас поступил в местную начальную школу, после окончания которой отец его отправил в Брусу – продолжать обучение. Последнее ему не удалось, и 4 месяца спустя он вернулся домой окончательно осиротевшим: скончался отец, а Согомону было лишь 11 лет…
“Он был щуплым, слабым и бледным мальчиком, всегда задумчивым и добрым. Он плохо одевался”, – таким вспоминал Комитаса один из его одноклассников.
Согомона часто видели спящим на холодных камнях прачечной.
Он превосходно пел, и не случайно, что в Кутине его называли “маленьким бродячим певцом”.
Своему восхитительному голосу Согомонян был обязан также и тому событию, которое основательно изменило весь ход его жизни.
В 1881 году священник Кутины Г.Дерцакян должен был уехать в Эчмиадзин – принимать сан епископа. По просьбе католикоса он должен был привезти с собой голосистого мальчика-сироту – на учебу в Эчмиадзинской духовной семинарии. Из 20 сирот был выбран 12-летний Согомон. Поскольку в это время в Кутине запрещалось говорить по-армянски, мальчик говорил на турецком и на приветствие католикоса Геворка IV ответил: “Я не говорю по-армянски, если хотите – спою”. И своим красивым сопрано спел армянский шаракан (духовный гимн), не понимая слов. Благодаря исключительным способностям Согомон за короткое время преодолевает все препятствия, в совершенстве овладевает армянским.
В 1890 году Согомон посвящается в сан монаха.
В 1893 он завершает обучение в семинарии, затем принимает сан священника и имя католикоса Комитаса – выдающегося поэта VII века, автора шараканов. В семинарии Комитас назначается учителем музыки.
Параллельно с преподаванием Комитас создает хор, оркестр народных инструментов, обработки народных песен, пишет первые исследования об армянской церковной музыке.
В 1895 году Комитас принимает духовный сан архимандрита. Осенью того же года уезжает в Тифлис, учиться в музыкальном училище. Но, встретившись с композитором Макаром Екмаляном, получившим образование в Петербургской консерватории, меняет свои намерения и изучает у последнего курс гармонии. Эти занятия стали своеобразной предтечей и крепкой основой для овладения европейской техникой композиции.
Дальнейшие события жизни Комитаса были связаны с крупным музыкальным центром Европы – Берлином, куда он уехал учиться по протекции католикоса, получая финансирование от крупнейшего армянского нефтяного магната Александра Манташяна.
Комитас поступает в частную консерваторию профессора Рихарда Шмидта. Параллельно с занятиями последнего, Комитас также посещает императорский университет Берлина – лекции по философии, эстетике, общей истории и истории музыки. В годы учебы он имел возможность “общаться” с европейской музыкой – еще более обогащая запас знаний, заниматься музыкально-критической деятельностью. По приглашению Международного Музыкального общества он провел лекции, посвященные армянской церковной и светской музыке в сравнении с турецкой, арабской и курдской музыкой.
В сентябре 1899 года Комитас возвращается в Эчмиадзин и сразу разворачивает свою музыкальную деятельность. В короткое время он в корне меняет систему преподавания музыки в семинарии, создает небольшой оркестр, доводит до совершенства исполнительский уровень хора.
Он обходит разные районы Армении, записывая тысячи армянских, курдских, персидских и турецких песен, создает обработки песен.
Серьезно занимается также научно-исследовательской работой, изучает армянские народные и духовные мелодии, работает над расшифровкой армянских хазов, над теорией гласов. Комитас в разных странах мира выступал как исполнитель и пропагандист армянской музыки. Композитор начинает задумываться и над большими, монументальными музыкальными формами. Намеревается создать музыкальный эпос “Сасна црер” и продолжает работу над оперой “Ануш”, которую начал еще в 1904 году.
Он сосредотачивает свое внимание на темах, касающихся народного музыкального творчества, раскрывает содержание народных песен. Конечно, подобное мировоззрение должно было привести к неизбежному конфликту между Комитасом и церковью. Постепенно безразличие новых руководителей, отрицательное отношение отсталого слоя церковных деятелей, сплетни и клевета возросли настолько, что отравили жизнь композитора – человека, который остался в представлении современников как абсолютно светский человек.
Конфликт настолько углубился, что Комитас отправляет письмо католикосу, умоляя освободить его и позволить спокойно жить и творить. Это прошение остается безответным, а преследование Комитаса становится еще более явным.
В 1910 году Комитас оставляет Эчмиадзин и уезжает в Константинополь. Он думал, что там он найдет такую среду, которая его поймет, защитит и поощрит его деятельность, и тут он сможет претворить свои мечты в реальность. Комитас хотел создать национальную консерваторию, с которой связывал дальнейшую музыкальную судьбу своего народа. Но композитору не удается осуществить это предприятие (впрочем, как и многие другие). Его вдохновенные идеи встречали лишь холодное безразличие местных властей.
В Константинополе Комитас организовал смешанный хор из 300 человек, назвав его “Гусан”. Последний пользовался большой популярностью. В его концертной программе основное место принадлежало армянским народным песням.
Комитас часто проводил свое время в поездках с докладами и лекциями, выступая в своих концертах как солист и дирижер. Композитор превосходно владел флейтой и фортепиано. Он был одарен большой силой воздействия на своих слушателей.
Искусством Комитаса были покорены известные музыканты: Венсан д’Энди, Габриель Форе, Камиль Сен-Санс…
В 1906 году после одного из концертов выдающийся французский композитор Клод Дебюси взволновано воскликнул: “Гениальный отец Комитас! Преклоняюсь перед Вашим музыкальным гением!”
И в Константинополе Комитас не нашел бескорыстных единомышленников, которые помогли бы осуществить его планы. Более того: если в Эчмиадзине он был со своим родным народом, был близок к его быту и искусству, то в Константинополе он был лишен и этого. Тем не менее, он продолжал напряженно работать. Особое внимание уделяет Комитас созданию духовных произведений. В этой сфере его шедевр – “Патараг” (“Литургия”), написанный для мужского хора.
Не менее важной областью было для него и музыковедение. В Париже на конференции Международного Музыкального общества он читает два доклада: “Армянская народная музыка” и “О старой и новой нотописи армянской духовной музыки”, которые вызвали большой интерес среди участников конференции. Комитасу предлагается также прочесть непредвиденный в программе доклад на тему: “О времени, месте, акцентуации и ритме армянской музыки”.
В период I мировой войны правительство младотурков начало осуществлять свою чудовищную программу по жестокому и бесчеловечному уничтожению части армянского народа. В апреле 1915 года вместе с целым рядом выдающихся армянских писателей, публицистов, врачей, юристов был арестован и Комитас. После ареста, сопровождаемого насилием, он был сослан в глубь Анатолии, где стал свидетелем зверского уничтожения светлых умов нации. И несмотря на то, что благодаря влиятельным личностям Комитас был возвращен в Константинополь, пережитый кошмар оставил глубокий, неизгладимый отпечаток в его душе. Комитас уединился от внешнего мира, укрылся в своих мрачных и тяжелых думах – сломленный и печальный.
В 1916 году здоровье Комитаса ухудшилось, и его поместили в психиатрическую клинику. Однако не было никакой надежды на выздоровление. Медицина оказалась бессильной перед губительной болезнью.
Гений армянской музыки нашел свое последнее пристанище в Париже, в пригородной лечебнице Вил-Жуиф, проведя там почти 20 лет.
22 октября 1935 года прервалась жизнь Великого Комитаса.
Весной 1936 года его прах был перевезен в Армению и предан земле в Ереване – в пантеоне деятелей культуры.
Не менее трагической была и судьба творческого наследия Комитаса. Большинство его рукописей были уничтожены или растеряны по всему миру…
“Армянский народ в песне Комитаса нашел и узнал свою душу, свое духовное “я”. Комитас Вардапет – начало, не имеющее конца. Он должен жить армянским народом, и народ должен жить им, отныне и навсегда”. (Католикос всех Армян Вазген Первый)

• Ուրատական ո՞ր շրջանի հուշարձան է Կարմիր բլուրը (Թեյշեբաինի) և մշակութային ի՞նչ ժառանգություն է ներկայացնում։

Շինարարական այս աղբի տակ ամբողջը հնագիտական շերտեր են. ուրարտական բացառիկ կառույցներ եւ հնավայրի դամբարանադաշտի մի հատված։ Տասնամյակներ շարունակ այս տարածքում շինաղբի նույն տեսարանն է։

Խորհրդային տարիներին Կարմիր բլուրը հայտնի զբոսաշրջային կենտրոն էր՝ կանաչ գոտի, նստարաններ, լուսավորություն։ Կարմիր բլուր մասնաճյուղի վարիչ Միքայել Բադալյանը քայլում է խորհրդային տարիներին կառուցված ճեմուղիներով ու մեզ ուղեկցում դեպի շինաղբի կույտը:

2019 թ. փետրվարին մեկնարկելու է «Ազատենք Կարմիր բլուր հուշարձանը շինարարական աղբից» քաղաքացիական նախաձեռնությունը: Կազմակերպիչներն ակնկալում եմ յուրաքանչյուրի աջակցությունը մաքրման աշխատանքներում, քանի որ ուրարտական բացառիկ այս հուշարձանը բոլորիս ժառանգությունն է:

• Ինչ խնդիրների առջև է կանգնած Կարմիր բլուր ուրարտական հնավայր։
• «Տարածքը վխտում էր կովերով եւ ոչխարներով, բարձրանում էին պատերի վրա: Նախկին պահապաններից ասում էին, որ անհնար է հովիվների դեմ պայքարելը, միեւնույն է գալու են։ Ոչխարներին բռնել ենք, բռնագրավվել ու ասել հովիվներին՝ եթե նորից բերես, ոչխարը չենք վերադարձնելու. ուրիշ ձեւ չկար ,- ձեռքերով պատկերավոր նկարագրում է Միքայելն ու հավելում,- Շատերը գալիս էին այստեղ մոտոցիկլետով ու բլուրի վրա էին բարձրանում, մարդիկ աղջիկների էին բերում: Երբ սկսեցինք արգելել, հաճախ մեզ հարցնում էին՝ «ախպեր ջան, էս տարածքը քեզ ի՞նչ, որ դու տենց վալնավացա ես լինում»: Պատկերացրեք՝ երբ մարդկանց նորմալ բացատրում էինք, շատ լավ հասկանում էին ու դեռ ուզում են աջակցել»։
• Հնավայրի պահպանության հետ կապված եւս մեկ լուրջ խնդիր կա. Կարմիր բլուրի տակով անցնող թունելը ենթակա է փլուզման։ Թունելը կառուցել են խորհրդային տարիներին, այն Հրազդանի կիրճով դեպի Աերացիա գնացող կոյուղու հզոր կոլեկտորի մաս է կազմում, որի կառուցումը երկրաշարժի պատճառով կիսատ է մնացել։

1. Ինչպե՞ս է ստուգաբանվում Էրեբունի անվանումը։

 Երևան քաղաքի անունը ծագում է Էրեբունի անունից։

2. Ո՞ր բլրի վրա և ի՞նչ արձանագրություն է վկայում Արգիշտիի Էրեբունի բերդ-ամրոցի կառուցումը։

Ամրոցը գտնվում է Երևանի հարավ-արևելյան մասում, բարձրադիր բլրի վրա, որն ի սկզբանե անվանվել է Արին-բերդ։ Այս բլրի վրա միջնաբեդի լավ ընտրված ռազմավարական դիրքը թույլ էր տալիս տեսնել Արարատյան դաշտավայրը և այնտեղ տանող ճանապարհները։Արձանագրությունն ասում է. «Խալդ Աստծո մեծությամբ Արգիշտին՝ Մենուայի որդին, այս անառիկ ամրոցը կառուցեց և անվանեց Էրեբունի քաղաք՝ ի հզորություն Բիայնա երկրի և ի սարսափ թշնամիների»։

3. Ո՞ր երեք մասերից էր կազմված Էրեբուն

Տաճար,պալատ,տնտեսական մաս։

4. Ի՞նչ ռազմավարական, քաղաքական և տնտեսական նշանակություն ուներ Էրեբունի ամրոցի կառուցումը։

Տնտեսական մասում ուշադրություն էին գրավում հողի տակ թաղված կարասները, որոնք նախատեսված էին գինու, ցորենի, յուղի և այլնի պահպանման համար։ Կարասների վրա ցույց էր տրվում նրանցից յուրաքանչյուրի տարողությունը։

Ռազմագիտական մեծ դեր ուներ ,քանի որ շատ էին արշավում։Էրեբունին եղել է ուրարտական խոշոր ռազմաստրատե-գիական կենտրոններից մեկը։

Քաղաքականն էլ  Էրեբունիում 6600 գերիներ են վերաբնակեցրել։

Հարգանքի,

ինքնահարգանքի

պահանջմունք

Ֆիզիոլոգիական պահանջմունք

Պատկանելություն և սիրո

պահանջմունք

Ինքնիրացման

պահանջմունք

Անվտանգության պահանջմունք

Կարդա պատմությունը և վերլուծությունը գրի բլոգում՝

Երբ գերմանացի մեծ գրող Գյոթեն մահացավ, մարդիկ համարում էին, թե նա շատ հաջողակ էր, քանզի ապրեց
82 տարի, իսկ այդքան երկար ապրել քչերին է հաջողվում: Ի պատասխան այս կարծիքի՝ քեզ արդեն ծանոթ Ֆրիդրիխ Նիշցեն ասում էր, թե պատրաստ է բազմաթիվ ժամանակակից երիտասարդ կյանքեր զոհել, միայն թե Գյոթեն ապրեր ևս երկու տարի:

Իմ կարծիքով այստեղ Նիշցեն ցանկանում էր ասել , որ եթե Գյոթեն ապրեր 2 տարի ավել, ավելի շատ բան կտար աշխարհին,քան բազմաթիվ ժամանակակից երիտասարդներ իրենց ողջ կյանքում:

1.Կազմեցե’ք  3-ական բառ հետևյալ նախածանցով  և վերջածանցով.

ենթ- ենթարկվել ,ենթասպա ,ենթադրել

-վածք կերտվածք ,դարձվածք ,կեցվածք

2.Կազմեցե’ք   3 — ական  ածանցավոր բառ  տրված կաղապարներով.

նախա նախակրթական, նախագահական, նախատոնական —  ական

անդր անդրկովկասյան, անդրովկյանոսյան, անդրծովյան – յան

3.Սյունակներից  ընտրեցե՛ք   մեկական  արմատ  և  կազմեցե՛ք  հինգ  բարդ  բառ.

լույս           երես լույսերես

փիղ           վարս փղոսկր

ծաղիկ      քար ծաղկաման

փորձ        ոսկոր փորձաքար

ոսկի         աման ոսկեվարս

4. Բառերը գրել միասին առանձին գծիկով

Հարավամերիկյան

Չորսհարկանի

Ծիլ-ուծաղիկ

Ծափ ծիծաղ

Դեփ-դեղին

Վառ վարդագույն

Կափ-կանաչ

Ալ կարմիր

Ներկա-բացակա

Կինոժապավեն

ձեռնունայն

հետպատերազմական

Ի փառս

Ի հեճուկս

Իզուր

Իհարկե

Իսպար

պատմաբանասիրական

Ռազմածովային

վատսունիննը

հարյուր

երկուհարյուր երեսունվեց